Υπάρχουν φορές που ένα ταξίδι μπορεί να αλλάξει πολλά κι ας μην είσαι έτοιμος στα μέσα σου. Και δεν μιλάω για τον τρόπο που υπάρχεις, αλλά για τον τρόπο που θα σκεφτείς ότι δεν υπήρξες μέχρι τη στιγμή που αφήνεις ‑για πρώτη φορά- τα χνάρια σου κάπου αλλού και μοιάζεις τουρίστας. Και δεν είναι παρά μια επιλογή που γίνεται πορεία ζωής, σκέψη αντίληψης, αλλά και διαφορετικότητα στην προσέγγιση. Είναι που σε μεταμορφώνει από επισκέπτη σε “ταξιδευτή” και αυτό αρκεί για να μην ξεχάσεις ποτέ.
Σπάνια χάνεσαι στον κόσμο όταν ταξιδεύεις. Στο μυαλό σου υπάρχουν χάρτες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και εικόνες από το διαδίκτυο ή αφηγήσεις τρίτων. Τίποτα, όμως, δεν χωρά στην αλήθεια αυτού του τόπου. Αν δεν αφεθείς, δεν θα ζήσεις. Αν δεν πιείς, δεν θα χάσεις τον κόσμο απ’ τα πόδια σου. Αν δεν χορέψεις, δεν θα γεμίσεις χαμόγελα. Και αν τελικά δεν περιπλανηθείς στα λασπωμένα σοκάκια, δεν θα ακούσεις ποτέ την ψυχή σου να τραγουδά μαζί τους.
Έτσι είναι το νησί. Έτσι όπως δεν το περίμενες, αλλά αυτό λες και ήξερε τι θα συμβεί, τι θα σου συμβεί. Πιστεύεις ότι θα τα δεις όλα· όλα όσα έχεις μαρκάρει στις ταξιδιωτικές σου σημειώσεις και μόλις κατεβαίνεις απ’ το αεροπλάνο, κάτι σαν αερικό στις σκορπά παντού. Το ταξίδι ξεκινά απ’ την αρχή, μα πλέον επί ίσοις όροις. Εσύ να μην γνωρίζεις κανέναν και εκείνοι να αρκούνται στην άγνωστη ύπαρξή σου. Ο τόπος, όμως, είναι ίδιος. Τίποτα δεν τον αλλάζει, τίποτα δεν τον βυθίζει και η αύρα αυτή θα σε συντροφεύει για πάντα. Όπου κι αν ταξιδέψεις μετά, πάντα κάτι θα έχεις να λες για το νησί.
Καλώς ήλθες, λοιπόν.